Bambino son ay içerisinde boy attı, kıyafetleri küçük gelmeye başladı.
Yeni kıyafet alma vakti geldi, neyseki sezon değişti; şortlar, kolsuzlar giyme zamanı geldi :)
Kilo ise aynı diyebilirim, 18 kilo ile devam ediyor yoluna. Çiti çiti bacakları gördükçe üzülüyorum bazen ama önemli olan dirençli ve sağlıklı olması diyorum sonra :) Tipik Türk annesi refleksi işte :P
Legolar yine en iyi arkadaşı. Okulda, evde, serviste, her an her yerde legolar ile ilgilenirken görülebilir Bambino :)
Her gün evde kojoya ya da bana "Bana bir Batm.an, Ro.bin ve Su.perm.an hikayesi analatır mısın?" diye soruyor kuzucuk :) Başlıyoruz anlatmaya. Biri bitince; "İkinci bölümde neler oluyor acaba?" diyerek ikinci hikayeyi anlattırıyor kurnaz tilki :) Bazen de üçüncüyü ve dördüncüyü. Benim hikayelerimde bu süper kahramanlar gayet dünyevi bir yaşam sürüyorlar; kahve içmeye gidiyorlar, evde maskelerini çıkartıp terlik giyiyorlar, birlikte yemek yapıyorlar, ormanda piknik yapıyorlar :))) Bu dünyevi hayatı fazla bulan Bambino aralarda müdahale edip lazer ışınlarını, uçma yeteneklerini ya da başka olağanüstü özelliklerini hatırlatıp hikayeye koyduruyor hemen :)) Kojonun anlattığı hikayeler daha orijinale yakın oluyor ama bu sefer de Bambino onları dünyevileştiriyor :))) Ortaya karışık bir şekilde geçiriyoruz bu vakitleri :) Öğreten anne moduna giriyorum ben bazen; "Superman dişlerini fırçalıyormuş yatmadan önce" filan diyorum, gülüyoruz birlikte :)) Bambino en çok Batman'i seviyor onların arasında. Batman'e kendisine ait olan bir özellik yükleyince yüzüne bir gülümseme yayılıveriyor, gevşiyor ve mutlu oluyor hemen :)) "Batman en çok mavi rengi seviyormuş" diyorum mesela :)
Kardeşi ile arasında aşk ve nefret ilişkisi var Bambinonun. Abilik yapmanın kardeşini korumak ve kollamak olduğunu düşünüyor ve kişiliğine de çok uyan bu nitelikleri her an kullanmak isteyebiliyor. Ama özgür kız Bambina, abisinin koruma ve kollama hareketlerini "özgürlüğünü kısıtlama" olarak algılayınca kıyamet kopuyor! Geçenlerde parka gittiğimizde Bambino bana gelip "Kardeşim beni sevmiyor" diye ağladı :( Bambina abisini yakınlarında istemiyordu çünkü abisi onu korumak için devamlı "Hayır, oraya çıkma; hayır, oradan kayılmaz" gibi yasaklar koyuyordu. Üstüne üstlük parktaki 8 ve 5 yaşlarındaki iki kız kardeş Bambinayı yakın markaja almış, onunla aşırı ilgileniyordu ve Bambina bundan hoşlanıp onlara karşılık veriyordu. Bu nedenle Bambina abisinin hareketlerine daha fazla dayanamadı ve abisi yanına yaklaştığı an bağırıp çığlık atmaya başladı (henüz konuşamıyor kendisi!). Bambino da yüksek ses konusunda oldum olası çok hassas olduğu için yüreği daha fazla dayanamadı ve bana gelip ağlamaya başladı. "Ben onun abisiyim, ona kural koyma hakkım yok mu, niye bir tek siz yapıyorsunuz bunu?" demesin mi bir de?! Ben de onun da parkta eğlenmesini istediğimi, ben varken kardeşine kendimin bakabileceğini, onun rahatça eğlenip oynayabileceğini, kardeşinin beni bile bazen hiç yakınlarında istemediğini, farklı insanlar görünce onları merak ettiğini ve dikkatini onlara yönelttiğini ama bunun bizi sevmediği anlamına gelmediğini anlatmaya çalıştım. Ama yavrucuğun kalbi fena kırıldı.
Bazen de durum tam tersi olabiliyor. Bambino kardeşinin mesela legolarıyla oynamasını asla istemiyor; hem paylaşmak istemediği için hem de çok küçük parçaların Bambinaya zarar verebileceğini düşündüğü için. Bambina ise abisinin elindeki herşeyi istediği için legoları da istiyor ve başlıyorlar bağırış çağırışa. Bambino odasının kapısını kapatıp kardeşini içeri almıyor ve Bambina ağlayarak oradan ayrılıyor. Bu sahne genelde her gün yaşanıyor :))
Çok kibar ve bir beyefendi Bambino, genelde yani :)) Her gördüğüne "İyi günler, merhaba, günaydın, kolay gelsin, hayırlı işler" der mutlaka. Tanıdık olsun ya da olmasın, partmanda karşılaştığı herkese selam verir. Gülerlen ağzını eliyle kapatıyor, çok seviyorum o halini :)) Kibarcığım benim :))
Bambino doğuştan getirdiği değerlerini büyüdükçe sergilemeye devam ediyor. Adalet Bambino için çok önemli bir değer mesela. Adil olmak, adaletli davranmak çok ama çok önemli. Bu değer empati yeteneği, iyi olma isteği ve durumları doğru analiz edebilme yeteneği ile birleşince çoğu zaman karşımdaki çocuğun 5,5 yaşında bir çocuk olduğunu unutuyorum! Bazen benden bile olgun ve çözüm odaklı davranabiliyor, itiraf ediyorum :)) Umarım doğru kişilerle karşılaşır hayatı boyunca ve doğru bir işte çalışır büyüdüğünde. Bu değerleri koruyabileceği ev geliştirebileceği yerde olur her daim...
Önümüz yaz. Çalışan anne-baba olarak Bambino için bir yaz planı yapmamız gerekiyor, mecburen. Bu yaşta çocuğu oradan oraya sürüklemek istemiyorum ama 3 ayı da evde geçirmesi hem ona hem Bambinaya bakan anneannesine büyük haksızlık olur diye düşünüyorum. Sanırım yaz okulu denen çılgınlığa biz de bulaşacağız. Rekabetten uzak, eğlence amaçlı, uygun bir yer bulmayı umuyorum. Bu konuda her türlü tavsiyeye açığım :)
0 kisi demis ki::
Yorum Gönder