4 Mayıs 2016

Bambino 67 Aylık


Bambinonun gelişimi kojo ile beni hayretler içinde bırakmaya devam ediyor :)

Ettiği sözler, kurduğu cümleler, mantıksal çıkarımları her gün ama her gün bizi şaşırtıyor, "Vay be!" dedirtiyor.

Geçen gün bana dönüp dedi ki:

- Anne, sen babama niye "baba" diyorsun?
- Ne demeliyim?
- Kocam ya da canım demelisin!

Bu noktada kojoyu baba olarak görmekten ziyade kojo olarak görmem gerektiği konusunda uyarı almış bulunuyorum :) Çocuk haklı, o benim babam değil, kocam! Aynı şekilde ben de kojonun annesi değilim, karısıyım :)

Paylaşma konusunda hala isteksiz bizim oğlan. Kardeşiyle birşeyler paylaşmayı çoğunlukla reddediyor. Çok üstüne gitmiyoruz ama paylaşımda bulunup örnek oluyoruz.

Dili pabuç gibi maşallah :)

"Kötü şeyler yapıyorsam hep sizden örnek aldığım içindir. Bana iyi örnek olsaydınız yapmazdım!"

Bu şekilde taşlar yağıyor ara sıra kafamıza :)))

Lego sevdası tam gaz devam ediyor. Kendi kendine lego beğeniyor ve biz alana kadar başımızın etini yiyor. Genelde de yufka yürekli babası kıyamıyor, gidip alıp geliyor. Son zamanlarda S.up.er H.ero.es modellerine sardı, B.at.m.an ve S.uper.m.an legolarıyla aşk yaşıyor.

Tenisi seviyor, piyanoyu bıraktı. Biraz maymun iştahlılık ve aslında daha çok "Bu nasıl yapılır?" merakı var. Öğrenince bırakıyor, başka birşeye geçiyor. Annesine benziyor bu konuda :) Uzmanlaşacağı bir şeyler olacak mı bilmiyorum...

Duygularını çok güzel ifade ediyor. Bir tek arkadaşlarıyla arasında kötü şeyler olursa paylaşmaya çekiniyor bazen. Karşıdakinin üzmemek için anlatmamayı tercih ediyor. Empati yeteneği güçlü. Dün bıçakla alimi kestiğimi söylediğimde "Çok üzüldüm anne, ağlayacağım galiba" dedi benim pamuk yürekli oğlum...

Vücuduna bakmayı pek sevmiyor Bambino. Sıkılıyormuş. Özellikle tuvalet temizliği konusunda feci sıkılgan. Her gün benimle pazarlık yapıyor, bugün de ben yardım etsem olur muymuş? :)
Geçen gün dedim ki: "Her gün diş fırçalamak çok sıkıcı, her gün el yüz yıkamak, tuvalet temizliği yapmak çok yorucu. Hele banyo yapmak ya da tırnak kesmek çok zor her hafta. Hayat ne kötü yahu!"
Gözlerini kocaman açarak döndü ve dedi ki: "Anne, gerçekten böyle mi düşünüyorsun?"
"Evet", dedim.
"Ben de öyle düşünüyorum anne!" dedi sevinçle.
"Ama", dedim, "Bunları bizim için kimse yapamaz, bizim kendimizin yapması gereken şeyler. Bunları aksatınca düzenimiz bozuluyor, belki de hasta oluyoruz."
"Evet anne", dedi, bıkkın bir sesle.
Konuyu orada kapattık. Bambino anlaşılıyor olmanın sevinciyle banyoya koştu burnunu temizlemeye :)

Çünkü öğrendim ki çözüm bulmak yerine duyguları aynalamak çoğu zaman yeterli oluyor. Ya da sözünü kesmeden dinleyebilmek.

Çocuğuyla birlikte büyüyen biri olmak ne güzel!
Yaşasın çocuk olmak :))

0 kisi demis ki::

Yorum Gönder

SOSYAL AĞLAR


İZLEYENLER

Blog Arşivi

HER GÜN MUTLAKA

NE ARADINIZ, YARDIMCI OLALIM?

Kişisel Blog

Copyright © Benden ve Bizden | Powered by Blogger
Design by Lizard Themes | Blogger Theme by Lasantha - PremiumBloggerTemplates.com